Houden van jezelf, is dat echt nodig?

Nieuwe tijden

De huidige tijd vraagt iets compleet anders van ons dat de vroegere tijd. Het vraagt van ons om balans in alles wat we doen en wie we zijn. We hebben hier voor gevochten, gelijke rechten, feminisme. Ook mannen moesten hier aan geloven. Ook zij moeten zich aanpassen aan de huidige tijd. We hebben de vrijheid omarmt, er op de juiste manier invulling aan geven. Die weg zoeken we nog. De nieuwe tijd vraagt van ons, van onszelf te houden. Als je kijkt naar de jeugd, die er op los schreeuwt. De whatever-generatie, noemen we dat. Kun jij daar wel eens van denken, zo ga je niet met elkaar om. Het andere uiterste is zichtbaar aanwezig. Ondertussen ben jij met jezelf in een innerlijk gevecht. Het ene been roestvast in vroeger tijden, het andere been dat dolgraag een leven wilt waarin jij de hoofdrol speelt.

Doorbreken van patronen

Het proces waarbij het ene been de oude tijd blijft vasthouden en het andere been in de nieuwe tijd wilt stappen, is een loodzwaar proces. We worden in deze periode overspoeld en overmand met emoties. Met name verbazing en boosheid, die gevoelens zul je lange tijd met je meedragen. Het niet kunnen begrijpen waarom je leven niet is, zoals jij het zelf zou willen zien. Verbazing dat niemand je ziet staan en je begrijpt. Je eigen overtuiging dat jij het toch echt allemaal goed doet, houd je tegen de nieuwe wereld in te stappen. Jouw overtuiging heb je meegekregen toen je klein was en die laat je niet zomaar los. Het proces van het doorbreken van patronen zit je nu midden in. Ondertussen blijven vasthouden aan hoe je het gewend bent en je niet inziet nog, dat jij jezelf daar te kort mee doet.

Inzichten krijgen, de verandering naar eigenliefde start

helemaal niet leuk en fijn in je eentje. Je staat voor een enorme verandering. Jezelf op de eerste plaats zet, maar wat is dat moeilijk. Daar zal nog iets naars voor moeten gebeuren, waardoor jij je terugtrekt. Moederziel alleen zal zijn en je ook zo zal voelen. Diegene die dit moet gaan inzien ben jij. Daarvoor moet je compleet op jezelf aangewezen zijn. Je oerinstinct van overleven treedt in werking. Dat zegt, kom van die bank af.

Echt en puur worden

Morrend zit je nog op die bank, anderen de schuld gevend voor jouw ellende. Maar ze zijn niet aanwezig om tegen ze te keer te gaan. Inmiddels laat je lijf je aan alle kanten in de steek en lig je het liefst op je bed. Dit alles tezamen gaat er voor zorgen dat je wel aan de slag moet. Jouw lijf heeft jou nodig. Niet iemand anders. Je begint stappen te zetten, al zijn ze klein, door iets voor jezelf te gaan betekenen. Ah, denkt het lijf, dat is fijn, ze begint mij te zien. Je hebt het boek Grip op de liefde gekocht en je start met lezen. Je besluit een stress counselor in de hand te nemen. Je begint jezelf te voeden met de juiste aandacht, met positieve energie.

Het masker valt af

De counseling begint zijn vruchten af te werpen. Je wordt echt en puur. Je begrijpt nu dat van jezelf houden, echt nodig is. Dat maar één relatie telt, die met jezelf. Je masker van alles goed te willen doen en klaar te staan voor anderen, begin je los te laten. Je begint te luisteren naar wat jij zelf nodig hebt. Je omgeving begint anders op je te reageren, alsof ze ineens respect voor je gaan krijgen. Nogal wiedes, je durft nu je grenzen aan te geven. Je weet dat die grenzen nodig zijn om nooit meer in die hel terecht te hoeven komen. Je masker zie je nu heel duidelijk. je begrijpt ook waarom je het bent gaan dragen. Als kind al, als een beschermlaag, omdat niemand je liet voelen, dat jij ook meetelde.

Houden van jezelf, is echt nodig. Nu jij dat weet ben je een voorbeeld voor anderen. Je weet ook dat je daar alleen maar jezelf voor hoeft te zijn. Dan pikken ze het op.