Als je er goed over nadenkt, is het echt zo....
Zodra we geboren worden, worden we klaargestoomd om te werken, geld te verdienen, veel geld wordt ons geleerd, want dan ben je belangrijk en tel je mee.
Dus doen we braaf wat van ons wordt verwacht. Ook wordt ons verteld dat een relatie bij het leven hoort, sterker nog, hormonen gieren door ons lijf, er wordt gejaagd, we zijn verliefd, denken dat de ander de partner voor het leven is. Een relatie is een hele andere tak van sport dan datgene wat ons is geleerd op school. Zo ook het opvoeden van kids. Relaties en kinderen worden geassocieerd met een grote rose bubbel waar we geen idee van hebben hoe het werkt. We doen dus maar wat...Met alle gevolgen van dien. Verbroken relaties aan de lopende band. Kids die komen. Opvoeden huh hoe werkt dat....En rond ons 40ste opgebrand, teleurgesteld en gekwetst en het niet begrijpen. Je hebt toch zo je best gedaan. Klopt, alleen heb je geleefd in een illusie. Je hebt gedaan wat je is geleerd en je komt erachter dat ze iets heel belangrijks zijn vergeten te leren. Van jezelf te houden, zodat je weet wat dat inhoudt om zo te kiezen voor de juiste partner en kinderen, jezelf belangrijk te vinden....
